Laatste Blog, want we zijn weer thuis!!

Hier ter afsluiting nog ons verhaal en de foto's van de terugreis naar Nederland. op dinsdag 26 juli hebben we het de hele ochtend rustig aan gedaan, lekker uitgeslapen en alle koffers opnieuw ingepakt. Omdat we zoveel spullen hadden aangeschaft en alles ook mee terug naar Nederland moest. We hebben bij een Fleamarket nieuwe koffers gekocht voor Mitchell en Chiara, zodat hun oude koffers kunnen dienen als handbagage en alles ook mee terug kon.

We hebben allemaal uitgebreid nog even gedoucht, zodat we fris en fruitig ons konden voorbereiden op de lange reis. Mitchell en Chiara waren samen op de laptop's de Sims aan het spelen, terwijl we ondertussen op TV keken naar een realitysoap van Gene Simmons (die zanger van KISS, die met die lange tong en wit/zwarte schmink op zijn gezicht), die joodse ouders heeft en hij terug ging naar zijn roots. Hij ging ook naar het Anne Frank museum in Amsterdam, omdat zijn moeder van dezelfde leeftijd als Anne Frank was toen ze werd gedeporteerd.

Marc heeft alle koffers met veel gezweet de auto in gekregen, zodat we afscheid konden nemen van Julie en we richting het vliegveld konden gaan. Marc had via het Internet de tip gelezen om eerst ons met koffers en al af te zetten bij de incheckbalie, zodat hij daarna zonder gedoe de auto kon terug brengen die we hadden gehuurd. Marc kon zodoende met een shutlle vrij gemakkelijk terug komen bij de incheckbalie, waar wij rustig stonden te wachten.

Bij het afgeven van de koffers, bleek de koffer van Mitchell nét te zwaar te zijn, terwijl die van Chiara vrij licht was. Daarom zijn mijn boeken uit Chiara's koffer gehaald en in Mitchell's koffer gestopt en toen klopte het allemaal weer qua gewicht. Toen door de douane en de controle van onze tassen enzo. zonder piepjes kwamen we er door. Nog even bij de belastingvrije winkeltjes gekeken, want Mitchell en Chiara hadden nog dollars over die ze kwijt wilden. Ze zijn alle twee van hun geld afgekomen. Wat we verder overhadden aan klein geld hebben we gedondeerd aan een kinderziekenhuis, dus dat is ook goed terecht gekomen.

We hebben maar een half uurtje ofzo zitten wachten totdat we het vliegtuig in konden, waar Marc de laatste 4 stoelen (bijna hetzelfde als de heenreis) had gereserveerd. De vliegreis ging snel, buiten dat het nu een uur korter duurde dan de heenreis, werden we ook bezig gehouden met eten en drinken en het kijken van films. We hadden veel turbulentie, maar ook prachtig zicht op Miami bij vertrek en later op de wolken. Chiara heeft er veel foto's van gemaakt met haar nieuwe iPod en ook wat filmpjes. Alleen Marc heeft daardoor geslapen, terwijl Mitchell, Chiara en ik niet hebben geslapen.

We zijn wat eerder (half uurtje) geland in Londen dan gepland, terwijl we toch iets later zijn opgestegen en hadden daardoor alle tijd over op Heathrow om nog even op het vliegveld rond te lopen. De douane en tassencontrole duurde lang, omdat er nogal veel mensen waren geland. Bij Mitchell ging het piepje af toen hij door het poortje liep, dus werd hij extra gecontroleerd, maar natuurlijk was verder alles oké dus konden we verder. Alles bij elkaar zijn we wel een uur bezig geweest om bij onze gate te komen, voor het vliegtuig naar Brussel. Marc had broodjes met bacon (en ei dacht ie, maar die zat er niet in) gehaald, zodat we even wat konden eten, maar terwijl we net aan de broodjes waren begonnen, werd er al omgeroepen dat we het vliegtuig in konden.

Het vliegtuig naar Brussel zat maar half vol en nu zaten we voorin het vliegtuig. In 45 minuten waren we al in Brussel, dus ook dat verliep erg snel. Er was niet doorgegeven bij welke band we de bagage konden ophalen, dus dat hadden we (dachten we) zelf uitgevogeld. Na een tijd wachten bleek dat we bij de verkeerde band zaten en konden we onze koffers bij de juiste band ophalen. Snel naar de hal, waar Roland ons al stond op te wachten.

Onderweg naar huis hebben we al onze ervaringen aan Roland vertelt, terwijl hij ons wat nieuwtjes uit Zeewolde e.d. gaf. We waren rond 13.30 uur thuis. Roland had Frieda ondertussen gebeld, die ons verraste met een welkoms taartje, die we meteen met z'n allen hebben opgegeten. Wij hadden een iPad voor Roland en Frieda meegenomen, dus daar zijn we vervolgens druk mee geweest, zodat ook zij verslaafd raken aan Angry Birds, het spel wat wij de hele vakantie hebben gespeeld.

Gelukkig bleven Roland, Frieda, Vasthi en Jochem ook bij ons eten, want daardoor bleven we wakker. Het werd steeds moeilijker om de ogen open te houden, dus daar waren we blij mee. Rond 19.30 uur gingen zij naar huis, waarna wij allemaal ons bed op zochten. We hebben allemaal minimaal 13 uur geslapen, maar zijn ook nog steeds moe. Om de jetlag niet verder op te laten lopen, blijven we wel wakker vandaag en gaan we vanavond maar weer op tijd het bed in.

Ondertussen vinden we in onze koffers steeds meer spullen terug die we hebben aangeschaft. We hebben alleen de tekening van Mitchell en Chiara laten liggen in Hollywood, er is ondertussen al een mailtje gekomen van Julie om dat door te geven. Ze stuurt het naar ons op, dus dat zal wel goed komen.

We hebben alle vier een fantastische vakantie gehad in Amerika, een land dat we vast nog wel eens een keer zullen gaan bezoeken. Mogelijk gaan we dan verder kijken dan Florida, maar wie weet keren we wel gewoon weer terug naar het voor ons bekende Florida.

Via deze weg wil we iedereen die ons berichtjes heeft gestuurd en met ons heeft meegeleefd hartelijk bedanken voor de leuke en lieve berichtjes die we hebben mogen ontvangen. Het was voor ons heel erg leuk om al die berichtjes te lezen, bij onze blogs, foto's en video's. Het heeft een extra dimensie gegeven aan onze geweldige vakantie.

Roland en Frieda, harstikke bedankt voor het onderhouden van onze tuin en huis en het wegwerken van de post enzo. Fijn dat we altijd op jullie kunnen rekenen. En Roland speciaal natuurlijk, voor het halen en brengen naar Brussel.

Namens ons allemaal, de groetjes van Thea, hopelijk tot de volgende vakantie blog!